[TH-Trans] Skyway – GOT7 FLIGHT LOG : TURBULENCE

Source: Melon, dragonshine via colorcodelyrics
Translate from Korea to English by: igot7_marKP
Translate from English to Thai by: WIRUNYUPHA

Lyrics/작사: earattack, Defsoul (JB)
Composer/작곡: earattack, 리시, Defsoul (JB), 변방의 킥소리
Arranger/편곡: earattack, 리시, 변방의 킥소리

시동을 걸어 Let’s do it my way
빨리 달려 Just do it my way
높이 날아 skyway
I will take you to skyway

ขับเคลื่อนด้วยพลัง ทำแบบที่เราอยากทำเถอะ
วิ่งไปให้เร็วเท่าที่เราอยากทำ
บินให้สูงขึ้นไป skyway
ฉันจะพาเธอไปถึง skyway

Hey seatbelt on tight baby
올라타 얼른 올라타
스냅백은 뒤로 날아가지 않게
나 속도위반은 안 해
올라타 얼른 올라타
넌 안심하고 올라 타도돼

เฮ้ คาดเข็มขัดแน่น ๆ สิที่รัก
ขึ้นมาสิ เร็วเข้า กระโดดขึ้นมา
หมุนสแน็ปแบ็กของเธอไปข้างหลังสิ มันจะได้ไม่ลอยหลุดไปไหน
ฉันจะไม่ให้มันเร็วไปกว่าที่ควรหรอก
ขึ้นมาสิ เร็วเข้า กระโดดขึ้นมา
เธอจะผ่อนคลายขึ้นนะ ขึ้นมาสิ

끝을 모르는 저기 높은 skyway
그 위로 널 데려갈래
아무나 따라가지마 이젠
우리 차에만 올라타 약속해
톨게이트 지나갈 때처럼
니가 내 옆에 하이패스
We won’t stop now we won’t stop now
I will take you to skyway

skyway ที่สูงและไม่อาจรับรู้ถึงปลายทางได้นั้น
ฉันจะพาเธอขึ้นไป
ตอนนี้อย่าตามใครไปนะ
แค่ขึ้นมาบนรถของพวกเรา สัญญากับฉันสิ
เหมือนเวลาผ่านโทลเกต (ด่านเก็บเงิน)
เธอก็จะ high-pass ฉัน
ตอนนี้เราจะยังไม่หยุดหรอก
ฉันจะพาเธอไปถึง skyway

내 심장은 널 태운 skyway
오늘 밤은 달빛 너머로
Let me hear u say Ayyy
내 심장은 널 태운 skyway
오늘 밤은 달빛 너머로
Let me hear u say Ayyy

หัวใจของฉันคือ skyway ที่มีเธออยู่บนนั้น
เหนือแสงจันทร์ของค่ำคืนนี้
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอเถอะ
หัวใจของฉันคือ skyway ที่มีเธออยู่บนนั้น
เหนือแสงจันทร์ของค่ำคืนนี้
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอเถอะ

SKYWAY
SKYWAY
SKYWAY

내 손을 깍지 껴 그게 너의 seatbelt
눈을 감고 한 단계 위 level up that
내 팔과 다리는 오프로드용 사륜구동
거친 도로의 승차감 백배
가슴에 귀를 대 육기통 심장 소리
안전 제일 편하게 모실게 for real
기내방송 없어
But I’m a microphone checker
So sit tight you better

มือของเธอที่ประสานกับฉันคือ seatbelt ของเธอ
หลับตาซะแล้วขึ้นไปให้สูงขึ้น level up that
แขนขาของฉันมีไว้สำหรับ off road โฟร์วีลส์ (ระบบขับเคลื่อนสี่ล้อ)
ขับบนถนนขรุขระมาเป็นร้อยครั้ง
ฟังเสียงหัวใจของฉันสิ มันคือเสียงของรถหกสูบ
ปลอดภัยไว้ก่อน ยังไงฉันก็จะพาเธอขับไปอย่างปลอดภัย for real
โดยไม่ต้องมีประกาศฉุกเฉินเลย
แต่ฉันเป็นคนเช็กไมโครโฟน
ดังนั้นนั่งชิดเธอนี่แหละดีกว่า

걱정하지 마 높은 고소공포
위험하지 않아 지구 밖이라도
내 심장은 대기권 밖의 산소통
내 심장은 대기권 밖의 산소통
온몸을 태워서라도 너를 데려갈래
한계는 없어 내 자체가 바로 한계
저 높이 더 높이 go with me no limit now
I will take you to skyway

อย่างกังวลเลย ความสูงน่ะไม่ต้องกลัวหรอก
มันไม่อันตรายหรอกถึงจะอยู่นอกโลกก็ตาม
หัวใจของฉันคือถังอ็อกซิเจนที่อยู่ในอวกาศ
หัวใจของฉันคือถังอ็อกซิเจนที่อยู่ในอวกาศ
ถึงจะต้องแผดเผาทั้งร่างกายของตนเอง ฉันก็อยากจะพาเธอไป
ไม่มีขีดจำกัดหรอก เพราะฉันคือขีดจำกันนั้น
นั่นแหละ สูง สูงขึ้นไปอีก go with me no limit now
ฉันจะพาเธอไปถึง skyway

내 심장은 널 태운 skyway
오늘 밤은 달빛 너머로
Let me hear u say Ayyy
내 심장은 널 태운 skyway
오늘 밤은 달빛 너머로
Let me hear u say Ayyy

หัวใจของฉันคือ skyway ที่มีเธออยู่บนนั้น
เหนือแสงจันทร์ของค่ำคืนนี้
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอเถอะ
หัวใจของฉันคือ skyway ที่มีเธออยู่บนนั้น
เหนือแสงจันทร์ของค่ำคืนนี้
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอเถอะ

달빛은 마치 Spotlight
컴컴한 어둠 속에서
길을 환히 비추네
Oh girl 별빛은 네비게이션
미로를 따라 ride with me ride with me
나를 꽉 잡아 fly with me fly with me

แสงจันทร์นั้นราวกับ Spotlight
นำพาแสงสว่างสู่ความมืดมิด
แสงดาวเป็นเครื่องนำทาง
ตามเขาวงกตไป มากับฉันสิ
ยึดฉันไว้ให้แน่น บินไปกับฉันสิ

내 심장은 널 태운 skyway
오늘 밤은 달빛 너머로
Let me hear u say Ayyy
내 심장은 널 태운 skyway
오늘 밤은 달빛 너머로
Let me hear u say Ayyy

หัวใจของฉันคือ skyway ที่มีเธออยู่บนนั้น
เหนือแสงจันทร์ของค่ำคืนนี้
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอเถอะ
หัวใจของฉันคือ skyway ที่มีเธออยู่บนนั้น
เหนือแสงจันทร์ของค่ำคืนนี้
ให้ฉันได้ยินเสียงเธอเถอะ

SKYWAY
SKYWAY
SKYWAY
SKYWAY

#wirunfic | #SUNSHINEYOUNGJAEDAY – IRON x Youngjae

#SunshineYoungjaeDay

#ชอลแจน

by Wirunyupha

 

วันที่ 17 กันยายน ปี 2016 เป็นวันเสาร์

ที่โชคดีกว่านั้นคือเป็นวันหยุดต่อเนื่องมาจากเทศกาลชูซอก แปลว่าฮอนชอลมีเตรียมตัวให้พร้อมก่อนจะใช้เวลาอยู่กับเจ้าของวันเกิดแก้มกลมวันนี้ และยาวไปถึงเช้าวันพรุ่งนี้ได้สบาย ๆ

แต่ถึงจะมีเวลามากมาย ฮอนชอลก็ไม่ได้มีอะไรเตรียมให้น้องคนนั้นมากไปกว่าเค้กก้อนเล็กและของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ หรอก เขาไม่ใช่คนโรแมนติก แถมโดนตราหน้าว่าเป็นคนดิบเถื่อนในบางครั้งอีกต่างหาก

เขาคงโกรธหรอก ถ้าคนพูดไม่ได้พูดมันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนดอกทานตะวันที่เงยหน้ารับแสงอาทิตย์ขนาดนั้น

เวลาสองทุ่มในร้านอาหารเล็ก ๆ ที่โชคดีมีห้องส่วนตัวให้ แม้มันจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ดูเหมาะกับสไตล์ของเขาและน้องดี ห้องมืด ๆ ที่ประดับประดาด้วยไฟระโยงระยางพอให้มีแสง ฮอนชอลสั่งไวน์ไว้ขวดหนึ่ง และอาหารเบา ๆ พอให้ค่ำคืนนี้น่าจดจำ

ถึงน้องจะเคยบอกเขาว่า ต่อให้กินข้าวกันในห้องนอนเก่า ๆ ของเขา น้องก็ยังรู้สึกว่ามันน่าจดจำอยู่ดีก็เถอะ

ก็ให้ความสำคัญกับเขาขนาดนี้ จะให้เขาทำตัวยังไงล่ะ

ตอนสองทุ่มสิบห้านาที ประตูห้องส่วนตัวเปิดออก คนที่เยี่ยมหน้าเข้ามาคือคนที่เขากำลังคิดถึง เจ้าน้องแก้มกลมตายิบหยีที่ชอบสวมหมวกปีกกว้าง และวันนี้สวมเสื้อแขนยาวสีดำลายขาวที่ชอบนักหนา

“พี่ฮอนชอล”

เอ่ยเรียกชื่อเขาเป็นคำทักทาย ก่อนจะถลาเข้ามากอดเขาเต็มแรง ฮอนชอลรับน้ำหนักนั้นไว้อย่างยินดี เจ้าเด็กหมูของเขาผอมลงมาก แว่ว ๆ ว่าใกล้จะคัมแบ็ก กลิ่นหอมจากน้ำหอมของอีกคนทำให้เขากดจมูกลงกับกลุ่มผมนิ่มเบา ๆ

“ยองแจ ไม่เจอกันนานเลย”

เด็กน้อยของเขาผละออก เบะปากอย่างไม่ค่อยพอใจ “ใช่สิ ก็ดูพี่ทำ จะให้เจอกันตอนไหนเหรอ?”

“ขอโทษนะ”

ยองแจถอนหายใจ “ช่างมันเถอะพี่ วันนี้ไม่ได้จะมาคุยเรื่องเครียด ๆ สักหน่อย” ว่าพลางขยับตัวออกไปเล็กน้อย แล้วนั่งห่างจากเขาออกไปไม่กี่นิ้ว

“ไม่นั่งฝั่งตรงข้ามเหรอ?”

“ไม่อะ” เด็กแก้มกลมตอบหน้าตาย “จะนั่งข้างพี่”

ฮอนชอลหลุดขำ ก่อนจะรินไวน์ใส่แก้วอีกฝ่ายให้

พวกเขานั่งกินกันเงียบ ๆ แต่ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร ฮอนชอลรู้ว่าจริง ๆ แล้วยองแจไม่ได้พูดเก่งอะไรมากมาย ก็เป็นเด็กธรรมดาที่มีมุมอยากเมาท์มอย และอยากนั่งเงียบ ๆ เหมือนกัน

อยู่กับเขายองแจไม่ต้องทำอะไรเลย

แค่เป็นตัวของตัวเอง

“นี่” ยองแจโพล่งขึ้นมา “พี่รู้ไหมว่านอกจากวันเกิดผมแล้ว วันนี้เป็นวันอะไร?”

ฮอนชอลเลิกคิ้ว คิดอยู่ครู่หนึ่งก็ส่ายหน้า “ไม่รู้สิ”

“วันบอกรัก”

“ฮะ?”

“เห็นในเน็ตว่ากัน” ยองแจยักไหล่ “แต่ก็ไม่รู้จริงไหม เขาบอกว่าถ้าสารภาพรักวันนี้ ก็จะครบร้อยกันที่คบกันตอนวันคริสต์มาสพอดี จริงเหรอ? ผมไม่เคยนับแฮะ”

“สนใจเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ”

“ก็ถ้าแฟนคลับชอบ เราก็ต้องรู้ ๆ ไว้บ้าง”

ฮอนชอลยิ้ม

“งั้นถ้าพี่บอกอะไรไปวันนี้ ก็ครบร้อยวันตอนวันคริสต์มาสพอดีเหรอ?”

มือที่กำลังเขี่ยของในจานชะงัก ยองแจกะพริบตาปริบ ๆ

“อะไรอะ? อย่าบอกนะว่าจะมาพูดอะไรแปลก ๆ …ไม่เอานะพี่ ก็รู้อยู่ว่าแบบนี้ดีแล้ว”

ฮอนชอลหลุดขำอีกรอบ “ไม่หรอกน่า ฉันรู้ว่านายไม่ชอบการผูกมัด”

ยองแจยิ้มเผล่ ก้มหน้าก้มตากินอีกรอบ

ฮอนชอลมองเสี้ยวหน้าใต้แสงสลัวที่ประดับภายในห้องอย่างเอ็นดู เด็กที่เขาเห็นมาตลอดเติบโตขึ้นมาก ดูดีขึ้นมากด้วย… สมเป็นไอดอลขึ้นมาก

“…ดังแล้วอย่าลืมพี่นะ”

“อะไรนะ?” ยองแจกะพริบตาปริบ ๆ แต่ฮอนชอลเพียงแค่ยกมือไปขยี้ผมสีเข้มเบา ๆ อย่างหมั่นไส้

ยองแจมุ่ยหน้า มองคนแก่กว่าที่ควานหาอะไรสักอย่าง แล้วยื่นให้เขาอย่างระมัดระวัง

“ของขวัญวันเกิด”

ฮอนชอลว่า

ยองแจรับมันมา กล่องใบเล็กห่อกระดาษสีเทา มัดด้วยเชือกเส้นเล็ก เขายกขึ้นเขย่าเบา ๆ ฟังเสียงแล้วคงเป็นเครื่องประดับ

“อะไรอะ?”

“เปิดดูเองสิ อย่าลืมใช้ด้วยนะ”

จริง ๆ แล้วยองแจมีเครื่องประดับเยอะมาก แต่ส่วนใหญ่ที่เขาใส่ก็เป็นของที่พี่ตรงหน้าให้นี่แหละ ก็เล่นให้เขาทุกโอกาสสำคัญเลยนี่นา

“เปลี่ยนจากของขวัญเป็นเขียนท่อนแร็ปอะไรงี้ไหมอะ?”

ฮอนชอลยิ้ม “อีกสักสี่ห้าปีค่อยว่ากันนะ”

“โธ่ พี่”

ยองแจแสร้งตัดพ้อขำ ๆ พิจารณากล่องในมือ ก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าอย่างดี

“แล้วไม่มีเค้กเหรอ?”

“ลดความอ้วนอยู่ไม่ใช่เหรอ? กินไปเดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูหรอก”

“โอโห เดี๋ยวนี้พูดกันแบบนี้เหรอ?” ยองแจตาวาว “พี่ใจร้ายมาก แค่เค้กชิ้นเดียวก็ไม่มีให้ นี่วันเกิดผมนะ”

“งั้นเดี๋ยวพาไปกินข้างนอก” ฮอนชอลว่าอย่างใจเย็น “ที่นี่ไม่มีเค้กหรอก ตกลงไหม?”

“ได้” ยองแจรับคำทันที

พวกเขาจัดการกับอาหารตรงหน้าอีกนิดหน่อย พอเก็บของแล้วลุกขึ้นเตรียมจะออกจากร้าน ยองแจก็หยุดอีกคนไว้ก่อน

“พี่”

“อะไรเหรอ?”

“ขอเวลาแป๊บหนึ่งนะ”

ฮอนชอลยังไม่ทันจะถามว่าอะไร เด็กน้อยของเขาก็ชะโงกหน้ามา กดจูบเบา ๆ ที่มุมปากเขาอย่างระมัดระวัง แล้วผละออกอย่างรวดเร็ว

“ผมรักพี่นะ”

“…”

“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิดด้วย”

ฮอนชอลยกมือขึ้นลูบตรงที่โดนสัมผัสเบา ๆ

“…เล่นแบบนี้เลยเหรอ?”

“อะไรล่ะ?”

“นายจะไม่ให้พี่ตั้งตัวหน่อยเหรอ…”

“ไปกินเค้กกันได้แล้ว เร็ว ๆ เข้าาาา เดี๋ยวผมต้องเข้าตึกต่อนะ ไปเหอะะะะะ”

ฮอนชอลได้แต่ปล่อยให้ตัวเองโดนลากจูงไปเรื่อย มองแผ่นหลังของคนตัวเล็กกว่าโดยที่ได้แต่กลั้นยิ้มเพราะกลัวคนแถวนั้นเห็นแล้วหาว่าเขาเป็นบ้า

เอาเถอะ

วันเกิดน้องมันมีหนเดียวนี่นา ตามใจสักหน่อยก็ได้

 

END